La lenga occitana

Una mapa de l’airal occitan, tota en occitan. La podètz trapar tanben dins lo document agratis publicat per l’IEO : L’Occitan... Qu’es aquò?
Rubrica Geoccitania

Vaquí qualquas dralhas per poder legir l’occitan dins sa grafia dicha classica.
Vocalas i Le i se prononce comme en français : un nis (un nid). u Le u se prononce aussi comme en français (et non
« ou » comme en espagnol !) : la luna (la lune). a Le a tonique garde la même prononciation
qu’en français : un pastre (un berger).
Il se prononce « o » en majorité, lorsqu’il est en fin
de mot (ou suivi d’un s) : trenta cadièras (trente
chaises). è Le è se prononce « ouvert », (…)

Sonam sovent l’occitan "patoés". Es en realitat un terme pejoratiu. D’efièch, d’unes diccionaris definisson aqueste terme coramente utilizat per parlar de l’occitan coma una "lenga paura, rustica, o quitament vulgara". Pasmens aquesta lenga es uèi ensenhada fins a l’universitat e foguèt cantada pels trobadors per Euròpa tota. L’occitan es parlat e reconegut oficialament en Catalonha en Espanha e dins lo Piemont en Itàlia.
Aquestas expressions son d’origina occitana. Vesètz plan qu’en (…)

Sonam occitan o lenga d’òc aquesta lenga latina parlada dins quatre regions del sud de França (Rosselhon e païs basc non compreses). L’occitan es tanben parlat dins dotze valadas d’Itàlia e en Val d’Aran dins los Pirenèus espanhòls. Compren sièis dialèctes : lo lengadocian, lo provençal (Niça i es dedins), lo gascon, lo lemosin, l’auvernhat, e lo vivarò alpenc.
Lo mot de lenga d’òc s’encontra per un dels primièrs còps en 1304 dins d’escriches de Dante, dins De vulgari eloquentia, ont (…)