Pèire Brechet se tornarà pas presentar a la presidéncia de l’IEO. Nos precisa aicí sa vision per l’IEO e los objectius de l’Amassada generala de 2021.

L’Assembla Generala 2021 a una importància particulara, coma o sabètz lei circonstàncias nos plaçan davant leis exigéncias d’una realitat anciana e ara urgenta : la necessitat d’una equipa federala activa per pèira angulària de l’expression occitanista independenta.

Es estat anonciat, nòstre permanent unic, lo director nos quita a la fin dau mes per de rasons economicas e de biais a laissar a l’associacion de resèrvas financiàrias que li permeton de passar a una gestion benevòla. Me tornarai pas presentar, ieu, per president çò qu’es independent. La fonccion de president es per part gròssa un ròtle de pòrtaparaula. Reclama una atencion permanenta a l’actualitat, una disponiblitat e una reactivitat que ara me peson. Es tanben la preséncia personala dau president dins un molon de luòcs que marca l’existéncia de l’associacion, desplaçaments nombrós e luenchens qu’ai de mau de faire amb lo temps. E parli pas dei restriccions de la libertat de circular, de manjar e de se lotjar… liadas ai mesuras dichas sanitària e m’assignan a residéncia sus mon illa !

Se deu tenir present la plaça particulara, unica, de l’IEO dins lo movement occitanista. Ten per l’essenciau a la legimitat de sa paraula, a sa pluralitat, sei competéncias e a son independéncia dau fach de son malhum, sola basa societala vertadiera ( e sus tot l’espaci lingüistic) a la diferéncia d’organismes autoproclamats. Çò que n’es la fòrça ne’n vendriá una feblessa sensa lo nivèu federau. Davant la violéncia deis empachas e dei discriminacions fachs a l’encòntra de nòstra practica lingüistica cu d’autre podriá afortir, nommar una lenga: Occitan e un territòri: Occitania ? Cu podriá publicar una expression autonoma de la creacion en occitan ?

Me permetrai, modestament, de ramentar la proposicion d’un relargament de l’equipa federala. Desenant, son lo Burèu amb lo sosten dau CA. Es gaire. Pus ges d’associacions se repausan sus quatre marrits cats providenciaus, totei organizan lei ròtles en equipas…. Adonc, crèsi necessari d’installar au pus lèu lo sosten d’una « conferéncia » dei despartaments (per faire lèu, cada despartement, i designa un representant…) per doas rasons: una comunicacion dirècta dintre la federacion, un assèti pus larg per l’òbra federala. Amb lo confinament, lei pus reguergues ai mejans de collaboracions electronicas n’an poscut apreciar l’interès per se recampar e organizar l’obratge collaboratiu regular dins un espaci geografic tant ample. Aquò règla pas tot magicament sabi, mai enfin es coma aquò que fonccionan ara la màger part deis associacions dinamicas… sauprem faire a nòstra sauça.

De passadas bònas e de pus esquichadas, l’IEO n’a conegudas, leis pus ancians vos contaràn, lei temps qu’un rodolet de gents se recampava dins un cambron per i compausar lo numero annadier de la revista… d’aquò segur se ne’n podèm contentar ara que la batesta es tant ferotja e n’avèm, entre toteis, lei mejans. Cadun pòt portar pèira. Participatz, faguètz-vos conóisser, venètz nombrós. Ai conoissut de monde remarcables de pertot.

Pèire Brechet