Accueil > L’IEO en occitan > La lenga occitana > Occitan o patoés, quina diferéncia ?
Occitan o patoés, quina diferéncia ?
lundi 5 octobre 2009
Toutes les versions de cet article : [français] [òc]
Sonam sovent l’occitan "patoés". Es en realitat un terme pejoratiu. D’efièch, d’unes diccionaris definisson aqueste terme coramente utilizat per parlar de l’occitan coma una "lenga paura, rustica, o quitament vulgara". Pasmens aquesta lenga es uèi ensenhada fins a l’universitat e foguèt cantada pels trobadors per Euròpa tota. L’occitan es parlat e reconegut oficialament en Catalonha en Espanha e dins lo Piemont en Itàlia.
Aquestas expressions son d’origina occitana. Vesètz plan qu’en coneissètz qualques mots !
Bidasse Vidassa : mala vida (vida + sufix
augmentatiu e pejoratiu). Lo mot aparéis a l’entorn de 1914.
Per contorneja la censura, los soldats escriguèretz que
tot anèt plan e que Bidasse los quitèt pas.
Bouffer Bofar, bufar : a cause del conflament de las gautas de lo que se galavardeja.
Cramer Cremar / cramar : l’introduccion d’aqueste mot
dins los diccionaris de lengas francesa es relativament recenta.
Ensuqué Ensucar : picar qualqu’un sus lo som del cap e, per extension, abestir.
Fada Fadat : fòl. Literalament, encantat, possedit per las fadas. Es sobre tot un pèc un bricon sacrat... Lo qualificatiu es un pòc simpatic.
Mèfi ! : mot francés, provençalisat à Marselha, devengut
internacional.
Panade : misèria. Derivat de panada, una sopa amb pan e uòus, un platat de paure.
Pétanque Petanca. Ven de l’occitan : a pè tancat.
Que dalle Que d’ala : res, en resumit. De fach, n’i a pas grand cause a manjar dins l’ala de galina...
Racaille Racalha. Ven de racar.
Raquer : pagar. Ven tanben de racar !
Extrach del libre de Florian Vernet,
Que dalle ! Quand l’argot parle occitan, IEO Edicions, 2007.
Un message, un commentaire ?
Pour participer à ce forum, vous devez vous enregistrer au préalable. Merci d’indiquer ci-dessous l’identifiant personnel qui vous a été fourni. Si vous n’êtes pas enregistré, vous devez vous inscrire.