En 2010, en se basant sus la campanha de comunicacion bretona "Le bilinguisme pour les petits, un grand atout pour la vie", l’I.E.O. s’es acampat amb de diferentas collectivitats (regions, despartaments, vilas) per definir una campanha de comunicacion cap al bilingüisme francés-occitan, e mai generalament cap al multilingüisme.

Fruch de fòrça escambis, en contunhant tanben los trabalhs del collòqui organizat a Privàs en decembre 2010 amb l’I.E.O.-07 (Ardecha), aquò’s l’ensemble d’espleches de comunicacion que foguèron desvolopats per afavorir la transmission familiala d’una lenga diferenta del francés. Amb lo sosten de las regions Aquitània, Miègjorn-Pirenèus, Provença-Alps-Còsta d’Azur e Ròse-Alps, lo ministèri de la Cultura e de la Comunicadion, e l’ajuda del Pòl Cultura Occitana e Territòris e del Servici de la Proteccion Mairala Infantila del despartament dels Nauts-Pirenèus, un cartèl, un prospèctus e un siti foguèron desvolopats.

Dins una primièra fasa, los departaments de l’Aude, de la Corresa, dels Nauts Pirenèus, dels Pirenèus Atlantics e del Tarn s’engatgèron en difusir aquest libret al pròp dels joves o futurs parents, coma al pròp de lors profissionals. A l’entorn de la fin de 2011, un primièr bilanç serà fach, e d’autres departaments participaràn joindront solidament per sa bona escasuda.

Aquesta campanha de comunicacion es orientada per 2 punches principals, que se retròban dins lo sostitol de la campanha : "Vous pouvez donner l’atout du bilinguisme à votre enfant en lui parlant en famille l’occitan ou une autre langue du monde" (Podètz donar l’atots del bilingüisme a vòstre mainatge en li parlar en familha l’occitan o una autra lenga del mond).

D’en primièr, s’agís d’engatjar los parents, paire e maire, dins un procediment positiu en lor donar los elements objectius que los rasseguraràn dins aquel procediment per son mainatge. Los aspèctes positius son nombroses, mas los cal conéisser per aderir al procediment. A l’ora d’uèi, de mainatges avent praticat lo bilingüisme precoci son perfièchament adaptats al mond actual : gràcias a la curiositat que congrea la coneissença d’autras lengas e gràcias a las capacitats creadas a las apréne lèu-lèu e plan, aquels mainatges estan ben dins un mond en mutacion perpetuala.

Pels mainatges que consèrvan e utilizan l’occitan, s’agís d’èsser en fasa amb lo territòri, de compréne los elements que nos enròdan (toponimias), mas egalament de dialogar amb los ancians e mai generalament de conservar una riquesa naturala. L’occitan, coma lo catalan, es una lenga de cada jorn, e sa usança, en delà del cercle familial, que s’apièja sus una riquesa culturala especifica, permet de s’interessar e de melhor compréne lo mond pirenenc e mediterranenc. L’IEO a tostemps apiejat un procediment tornant balhar a la lenga occitana una larga plaça dins lo quotidian, al costat de las autras lengas e d’en premièr del francés en França.

Per aquels que on una autra lenga del mond, aquela riquesa es completada per la transmission familiala, un biais de gardar d’estacas amb ailà d’ont se ven, sens las qualas tota projeccion dins l’avenidor deven pus dificile. Aquò’s tanben un ligam inter-generacional e un endrudiment en contacte amb d’autras lengas.

Aquela campanha, portada per l’IEO, es d’en primièr orientada cap a l’occitan, lenga en perilh segon l’UNESCO. Mas se vòl duberta cap a d’autras lengas del mond, sens exclusion. Carrem-nos de nòstras lengas, e de la lenga occitana. Parlem-la, ensenhem-la, trasmetam-la !