Lo bilingüisme precoci, un enjòc magèr pel desvolopament cognitiu del mainatge.
La transmission de la lenga pendent la primièra enfáncia, un enjòc magèr per la subrevida de la lenga occitana.

A l’ora d’uèi los scientifics s’entendon suls benfachs del bilingüisme precoci (0–3 ans) pel jove mainatge. Li estimula son despèrtament e influís d’un biais positiu sus son desvolopament cognitiu.
Aquels tanben s’acordent sul fach que la construccion d’un bilingüisme equilibrat depen estrechament de l’atge d’aviada, ço mai lèu lo melhor.
Per qu’un nenon devenga bilingüe, nos cal li permetre un contacte regular e estimulant amb cada lenga, en velhar mai particularament sus la lenga minorisada, aquela qu’es pauc ou pas parlada dins la societat.

La lenga occitana es presenta pertot en Occitània, a travèrs
lo mond que la parla encara, per segur (quitament se lor nombre continua a demesir), e aquels que la comprenon, mas tanben a travèrs los noms de luòc, la musica, la literatura, las medias e la quita internet.

Mas ela es en perilh quitament se resista e la question de sa transmission es una question magèr e decisiva per son avenidor.
Una novèla generacion es prèsta a s’encargar d’aquel avenidor, mas li cal poder trobar dins la societat las estructuras, las informacions e los espleches necessaris que l’ajudaràn dins aquest acte volontariste.

Aquò’s un dels desfis a relevar de nòstre sègle.

L’occitan es un ben collectiu. Concernís aquels que lo parlan e aquels que desetjan, emai essent pas locutors, la possibilitat a d’autres de lo parlar futurament.

Péire Brechet,
president de l’Institut d’Estudis Occitans