L’IEO, associacion culturala que son pretzfach es la defensa de la lenga e de la cultura occitana dempuei 1945 e que trabalha amassa amb las diversas collectivitats territorialas, comunas, 32 despartaments, 8 regions per bastir una politica linguistica per l’occitan notadament dins l’encastre del futur Ofici Per la Lenga Occitana seguís menimosament las evolucions d’aquela reforma prigonda decidida pel Président de la Republica e organisada pel govern. Las resultas de las consultas faitas sonque dins lo monde politic e las propausicions faitas de retalhatge de las termieras regionalas devon respectar quauques principis de dreit e de coerença culturala. Aquò’s un moment de causida istorica que cal mancar pas subretot amb las etapas parlamentarias de l’estiu.

Lo retalhatge de las regions actualas, que l’occitan i es parlat, Aquitania, Auvernha, Lemosin, Mieidia-Pireneus, Provença-Aups-Còsta-d’Azura, partidas occitanas de Ròse-Aups e de Peitau-Charanta pel maine occitan, dèu respectar l’especificitat culturala e linguistica occitana d’aquelas regions. Aquò’s lor especificitat istorica e lor originalitat actuala de lors estajant e ciutadans. L’Estat o dèu pas negar dins sas reformas.
Que que siá la talha de la collectivitat, la coerença culturala del pais dèu pas esser negada e escafada dins d’ensems territorials que los occitans li sarian minoritaris coma per exemple lo Lemosin, l’Auvernha, la Droma e l’Ardescha dins las causidas faitas pel President de Republica...
Los territòris occitans devon poder s’acampar amb d’autres territòris occitans per fargar de regions coerentas amb lor istòria, lor lenga, lor cultura emai lor geografia. Es enquera temps de z’o far e es al Parlament de corregir aquel retalhatge.

Lo dreit internacionau (ONU, Europa, UNESCO) affirma que tota minoritat culturala a un dreit a de régions administrativas e politicas que correspondan a son espandi e un respect de son nom e de sa reconeissença oficiala. Per nosautres es la lenga e la cultura occitana que correspond totjorn a una coerença umana.
La fòrça de tota region es dins sa coerença geografica, umana e culturala, es aquò que fara prodel amb l’economic, pas de retalhatge administratius azardos fait sul papeir.

De mai aquela refòrma apond pas gaire de competéncias politicas al poder regional.
Las regions devon poder menar de politicas linguisticas per l’occitan dins los mèdias, l’ensenhament, la vida publica amb de mejans financiers e legislatius mai poderoses. Las régions occitanas devon poder menar lor politica linguistica interregionala dins l’encastre del Ofici Per la Lenga Occitana. Es coma aquò que l’occitan se poirá reviscolar dins un monde mai mondialisat e balhar mai de fisança per l’avenidor a las nòstras regions e lor ciutadans.

L’occitan e sas collectivitats territorialas pròprias devon pas èsser escafats dins aquela reforma e lo trabalh fait per desenadas d’annadas per reviscolar l’occitan amb las collectivitats territorialas tanpauc.

Alèxis Quentin